Friday, December 10, 2010

selesai

tarik nafas dan lepas !
itu yang aku rasa yang aku dapat buat selepas lebih setahun aku tertekan dengan beban yang bukan punca dari aku.
bila aku fikir dalam-dalam, aku tak tahu nilai KAWAN yang aku rasa aku pernah sama susah dan sama senang dengan yang pijak aku begini.

salah aku ke ?
salah dia ke ?
memang setiap yang punya diri ada hak untuk punya ini dan punya itu.
sama dengan kau biarkan diri kau tercampak dalam dunia yang bukan punya kau.
di sana pijak kau diam-diam, kau abaikan.
di sini pijak kau terang-terang, kau terus naik gila !

tapi..setelah kedepan, yang kau abaikan itulah yang senang pijak kau.
yang senang campak kau.
yang senang kau diabaikan.

*gelak besar

semakin aku mahu melepasi alam remaja, semakin tiada yang aku nampak boleh ada sinar tanpa henti.
aku memang bodoh.
tolol.

tapi di dalam perasaan yang kecamuk dan hampir ranap ini..
penyelamat cuma satu..yang sama..

terima kasih mama..terima kasih papa.

walau punya syarat yang sukar untuk aku turut.
kau cuba paham dan kau bantu.

itu akhirnya..
yang aku julang-julang..
yang aku gelak-gelak..
bila tiba aku jatuh..
hilang .

yang aku selalu abaikan..
yang selalu aku rasa aku mahu tinggalkan..
itu penyelamat .

paling penting..
aku bersyukur..
yang aku rasa beban paling aku takut ini..

selesai .

ALHAMDULILLAH......terima kasih TUHAN !






aku masih bernafas.
sumpah.

zetty noraini